Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

caelatus auro O

  • 1 caelo

    caelo, āvī, ātum, āre (von 1. caelum), I) entsprechend dem griech. τορεύω = auf Metall (bes. Gold u. Silber) erhabene Arbeiten stechen (später auch gießen), ziselieren, in erhabener Arbeit ausführen, halberhaben schnitzen, speciem caelare argento, Cic.: calvam auro, mit G. auslegen, Liv.: in auro fortia facta patrum, Verg.: scuta auro, argento, arma auro et argento, Liv.: prägn. v. der Pers., miles non caelatus auro et argento, sed ferro et animis fretus, Liv. – tecta caelata, Enn. fr.: vasa caelata, Cic. u. Liv.: lanx caelata (Ggstz. pura), ICt.: frena caelata, Apul.: Centauri caelati in scyphis, Plin.: caelatum aurum et argentum, Cic. – in Elfenbein, navis, cuius tutela (Schutzpatron) ebore caelata est, Sen. – in Holz, pocula ponam fagina, caelatum divini opus Alcimedontis, Verg. – in Marmor, pteron ab oriente caelavit Scopas, Plin. – in Gips, coronae (Gesimse) caelatae (Ggstz. purae), Vitr. – n. pl. subst., caelata magnorum artificum manu, von der Hand gr. K. ziselierte Gefäße, Sen. ep. 123, 7. – II) übtr., von andern Werken der Kunst, wie: a) v. kunstvollen Webereien, caelata multā arte Dolionii donat velamina regis, Val. Flacc. 5, 6. – b) v. der Dichtung, caelatum novem Musis (von den neun M.) opus, ausgeschmückt, Hor. ep. 2, 2, 92.

    lateinisch-deutsches > caelo

  • 2 caelo

    caelo, āvī, ātum, āre (von 1. caelum), I) entsprechend dem griech. τορεύω = auf Metall (bes. Gold u. Silber) erhabene Arbeiten stechen (später auch gießen), ziselieren, in erhabener Arbeit ausführen, halberhaben schnitzen, speciem caelare argento, Cic.: calvam auro, mit G. auslegen, Liv.: in auro fortia facta patrum, Verg.: scuta auro, argento, arma auro et argento, Liv.: prägn. v. der Pers., miles non caelatus auro et argento, sed ferro et animis fretus, Liv. – tecta caelata, Enn. fr.: vasa caelata, Cic. u. Liv.: lanx caelata (Ggstz. pura), ICt.: frena caelata, Apul.: Centauri caelati in scyphis, Plin.: caelatum aurum et argentum, Cic. – in Elfenbein, navis, cuius tutela (Schutzpatron) ebore caelata est, Sen. – in Holz, pocula ponam fagina, caelatum divini opus Alcimedontis, Verg. – in Marmor, pteron ab oriente caelavit Scopas, Plin. – in Gips, coronae (Gesimse) caelatae (Ggstz. purae), Vitr. – n. pl. subst., caelata magnorum artificum manu, von der Hand gr. K. ziselierte Gefäße, Sen. ep. 123, 7. – II) übtr., von andern Werken der Kunst, wie: a) v. kunstvollen Webereien, caelata multā arte Dolionii donat velamina regis, Val. Flacc. 5, 6. – b) v. der Dichtung, caelatum novem Musis (von den neun M.) opus, ausgeschmückt, Hor. ep. 2, 2, 92.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > caelo

  • 3 balteus

    ī m.
    1) кайма, кромка, корка (sc. placentae Cato)
    3) пояс (balteo cinctus Ap)
    5) часть сбруи, охватывавшая шею и грудь лошади (pictilibus balteis exornatus, sc. asinus Ap)
    7) (тж. signorum b. Man) зодиак Man
    8) архит. листель, валик (в капители колонны) ( baltei pulvinorum Vtr)
    9) Calp, Tert = praecinctio

    Латинско-русский словарь > balteus

  • 4 balteus

    balteus, ī, m. u. - eum, ī, n. ( nach Varr. bei Charis. 77, 5 etrusk. Urspr.), die Einfassung, der Rand, der Gürtel, Gurt, I) im allg.: a) der Rand, die Rinde des Kuchens, Cato. r. r. 76 u. 78. – b) die Rinde des Weidenbaums, Plin. 16, 174. – c) = praecinctio (διάζωμα), der im Amphitheater rings herumgehende breite Absatz zwischen den Sitzerhöhungen, Calp. ecl. 7, 47. Tert. de spect. 3. – d) baltei pulvinorum, an den Kapitälen der Säulen, der Polstergurt, Vitr. 3, 5, 7. – e) der Himmelsgürtel, Tierkreis, Manil. 1, 679 (675); 3, 334. – II) insbes., der Gürtel, der Gurt, A) eig.: a) zum Tragen des Schwertes, das über der Schulter getragene Wehrgehenk (s. Varr. LL. 5, 116), sutilis, Verg.: caelatus auro, Ov.: verutum in balteo defigitur, Caes. – b) = ζωστήρ, der Gürtel der Frauen, Lucan. 2, 362: v. Gürtel der Venus, Mart. 14, 207. Apul. met. 2, 8: des jüdischen Hohenpriesters, Vulg. exod. 28, 4 u.a. – c) ein Gürtel zum Schmuck um Hals u. Brust der Pferde, an den man oft Schellen befestigte, Apul. met. 10, 18; de deo Socr. 23 ( neben cingulum). – d) (poet.) = cingula, der Bauchgurt, Bauchriemen der Pferde usw., Claud. epigr. 21, 2 (ibid. 20, 4 zona gen.). – B) meton., baltea, Schläge mit dem Gürtel od. mit dem Riemen, quoties rumoribus ulciscuntur baltea, Iuven. 9, 111 sq. – / Genet. baltei zweisilb., Verg. Aen. 10, 496.

    lateinisch-deutsches > balteus

  • 5 balteus

    balteus, ī, m. u. - eum, ī, n. ( nach Varr. bei Charis. 77, 5 etrusk. Urspr.), die Einfassung, der Rand, der Gürtel, Gurt, I) im allg.: a) der Rand, die Rinde des Kuchens, Cato. r. r. 76 u. 78. – b) die Rinde des Weidenbaums, Plin. 16, 174. – c) = praecinctio (διάζωμα), der im Amphitheater rings herumgehende breite Absatz zwischen den Sitzerhöhungen, Calp. ecl. 7, 47. Tert. de spect. 3. – d) baltei pulvinorum, an den Kapitälen der Säulen, der Polstergurt, Vitr. 3, 5, 7. – e) der Himmelsgürtel, Tierkreis, Manil. 1, 679 (675); 3, 334. – II) insbes., der Gürtel, der Gurt, A) eig.: a) zum Tragen des Schwertes, das über der Schulter getragene Wehrgehenk (s. Varr. LL. 5, 116), sutilis, Verg.: caelatus auro, Ov.: verutum in balteo defigitur, Caes. – b) = ζωστήρ, der Gürtel der Frauen, Lucan. 2, 362: v. Gürtel der Venus, Mart. 14, 207. Apul. met. 2, 8: des jüdischen Hohenpriesters, Vulg. exod. 28, 4 u.a. – c) ein Gürtel zum Schmuck um Hals u. Brust der Pferde, an den man oft Schellen befestigte, Apul. met. 10, 18; de deo Socr. 23 ( neben cingulum). – d) (poet.) = cingula, der Bauchgurt, Bauchriemen der Pferde usw., Claud. epigr. 21, 2 (ibid. 20, 4 zona gen.). – B) meton., baltea, Schläge mit dem Gürtel od. mit dem Riemen, quoties rumoribus ulciscuntur baltea, Iuven. 9, 111 sq. – Genet. baltei zweisilb., Verg. Aen.
    ————
    10, 496.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > balteus

  • 6 caelō

        caelō āvī, ātus    [caelum, a chisel; see 2 SAC-, SEC-], to engrave in relief, make raised work, carve, engrave (usu. in silver or copper): speciem argento: galeas ae<*>e: caelata in auro facta, V.: flumina Argento, O.: scuta auro, L.: calvam auro, emboss, L.: si quicquam caelati aspexerat, engraved work. —Rarely of wood-carving: pocula Fagina, caelatum opus, V. — Fig., to adorn, finish: Caelatum novem musis opus, by the muses, H.: caelatus stellis Delphin, decked, O.
    * * *
    caelare, caelavi, caelatus V TRANS
    carve, make raised work/relief; engrave, emboss; chase, finish; embroider

    Latin-English dictionary > caelō

  • 7 caelo

    caelo, āvi, ātum, 1, v. a. [1. caelum].
    I.
    Lit., answering to the Gr. toreuô, to engrave in relief upon metals (esp. silver) or wory, to make raised work, to carve, engrave; later also, to cast (cf. O. Müll. Archaeol. § 311 sq.; and v. Quint. 2, 21, 8, s. v. caelatura; Fest. s. v. ancaesa, p. 17; Isid. Orig. 13, 4, 1; 19, 7, 4; 20, 4, 7)' ab initio sic opus ducere, ut caelandum, non ex integro fabricandum sit, Quint. 10, 3, 18:

    hanc speciem Praxiteles caelavit argento,

    Cic. Div. 1, 36, 79:

    galeas aere Corinthio,

    id. Verr. 2, 4, 44, § 97:

    caelata in auro Fortia facta patrum,

    Verg. A. 1, 640:

    clipeo quoque flumina septem Argento partim, partim caelaverat auro,

    Ov. M. 5, 189; cf. id. ib. 2, 6; 13, 684: scuta auro, argento, Liv 9, 40, 2;

    7, 10, 7: vasa magnifica et pretiose caelata,

    Cic. Inv. 2, 40, 116:

    vasa caelata,

    id. Verr. 2, 4, 21, § 45; Liv. 34, 52, 5; 23, 24, 12;

    centauros in scyphis,

    Plin. 33, 12, 55, § 156: libidines in poculis, id. prooem. § 4 al.;

    Liv 23, 24, 12: caelatum aurum et argentum,

    Cic. Tusc. 5, 21, 61; id. Or. 70, 232; id. Verr. 2, 2, 52, § 129; 2, 4, 23, § 52; id. Rosc. Am. 46, 133:

    caelata metus alios arma,

    Val. Fl. 1, 402:

    Phorcys caelatus Gorgone parmam,

    Sil. 10, 175.—
    B.
    To carve or engrave on other materials (cf. caelatura, I. B.);

    upon wood: pocula ponam Fagina, caelatum divini opus Alcimedontis,

    Verg. E. 3, 36;

    in marble: caelavit Scopas pteron ab oriente,

    Plin. 36, 5, 4, § 31; cf.:

    (vitrum) argenti modo caelatur,

    id. 36, 26, 66, § 193; Vitr. 7, 3, 4.—
    II.
    Meton. of other works of art.
    A.
    Of skilful weaving or embroidering:

    velamina caelata multā arte,

    Val. Fl. 5, 6.—
    B.
    Of poetry: carmina compono, hio elegos. Mirabile visu Caelatumque novem musis (i. e. a novem musis) opus, * Hor. Ep. 2, 2, 92.—
    III.
    Trop.:

    quem modo caelatum stellis Delphina videbas, i. e. the constellation,

    Ov. F. 2, 79.

    Lewis & Short latin dictionary > caelo

  • 8 baltea

        baltea ōrum, n    [cf. Engl. belt], a girdle, belt, sword-belt, shoulder-band, baldric: auro caelatus, O.: (pharetram) circumplectitur auro Balteus, a quiver-belt, V.: verutum in balteo defigitur, Cs.: quotiens rumoribus ulciscuntur Baltea, i. e. avenge strappings by slanders, Iu.

    Latin-English dictionary > baltea

  • 9 crater

    [st1]1 [-] crātēr, ēris, m.: - [abcl][b]a - cratère (vase dans lequel on mélangeait le vin avec l'eau avant de remplir les coupes). - [abcl]b - vase à mettre l'huile. - [abcl]c - gouffre, fissure volcanique. - [abcl]d - cratère (du volcan). - [abcl]e - bassin d'une fontaine. - [abcl]f - la Coupe (constellation).[/b]    - [gr]gr. κρατήρ, ῆρος (Ion. κρητήρ) -- κεράννυμι: mélanger.    - acc. sing. -era, -erem; acc. plur. -eres, -eras. [st1]2 [-] Crātēr, ēris, m.: golfe voisin de Baïes.
    * * *
    [st1]1 [-] crātēr, ēris, m.: - [abcl][b]a - cratère (vase dans lequel on mélangeait le vin avec l'eau avant de remplir les coupes). - [abcl]b - vase à mettre l'huile. - [abcl]c - gouffre, fissure volcanique. - [abcl]d - cratère (du volcan). - [abcl]e - bassin d'une fontaine. - [abcl]f - la Coupe (constellation).[/b]    - [gr]gr. κρατήρ, ῆρος (Ion. κρητήρ) -- κεράννυμι: mélanger.    - acc. sing. -era, -erem; acc. plur. -eres, -eras. [st1]2 [-] Crātēr, ēris, m.: golfe voisin de Baïes.
    * * *
        Crater, crateris, pen. prod. m. g. in accusatiuo craterem vel cratera. Vnde nominatiuus cratera, craterae. Virgilius. Une coupe ou tasse.
    \
        Argenti crateres. Persius. Tasses d'argent.
    \
        Caelatus crater. Ouid. Gravé.
    \
        Crater impressus signis. Virgil. Gravé, Entaillé.
    \
        Crater auro solidus. Virgil. Massif d'or.
    \
        Magno cratere lacessere aliquem. Valer. Flac. Boire à luy d'une grande tassee de vin.
    \
        Sistitur argento crater. Oui. On met sur la table une tasse d'argent.
    \
        Crater. Ouid. Un plat à mettre la viande sur la table.
    \
        Crater. Plin. iunior. Le bassin d'une fontaine.

    Dictionarium latinogallicum > crater

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»